Zbliża się czas, w którym będziemy odwiedzać groby zmarłych bliskich i wspominać ich życie. Temu poświęcone były słowiańskie obrzędy Dziadów. Dziadom, czyli naszym przodkom, powinniśmy oddać należną im cześć. Chodzi o zachowanie ich w swojej pamięci i podziękowanie za podarowanie nam tej możliwości, że sami możemy żyć, i to w takim świecie, na który oni pracowali.
Podczas Dziadów zapraszano dusze zmarłych przodków do wspólnego posiłku i symbolicznie dzielono się z nimi pokarmem. Poniżej znajdziesz kilkuminutowy film przedstawiający taki obrzęd. Akurat pokazuje on Dziady Wiosenne, które nawet obecnie są na Białorusi dniem wolnym od pracy (film ma napisy w języku angielskim, po kliknięciu na ikonę z napisami pojawi się tłumaczenie… na język rosyjski.
Dziady to nasi zmarli przodkowie. Na filmie widać rozdzielenie – Dziady to zmarli mężczyźni z rodu, tu wspominani są podczas kolacji w Wielki Piątek, na stole również znajduje się 12 potraw. W Sobotę Wielkanocną rano upamiętniane są zmarłe kobiety w rodzie, ten obrzęd zwany jest Babami.
Dziady obchodzono kilka razy do roku, w czasie równonocy i przesileń:
- równonoc marcowa: 20-21 marca,
- przesilenie czerwcowe 20-21 czerwca,
- równonoc wrześniowa: 22-23 września;
- przesilenie grudniowe 21-22 grudnia,
najlepiej w dniu Pełni Księżyca związanej z danym miesiącem. Jesienią Dziady obchodzi się w noc z 31 października na 1 listopada. Chrześcijaństwo powiązało słowiańskie święto Dziadów (albo inaczej Święto Przodków: Dziady i Baby) z dniem Wszystkich Świętych. Zostały nazwane Świętem Zmarłych i przesunięte na dzień 2 listopada.
Pokarmy dla duchów zmarłych i maski (kraboszki) je symbolizujące – Dziady 2009, RKP, Chram Mazowiecki. Źródło: Wikipedia
W dalszym ciągu palimy dla naszych zmarłych świece-znicze i ofiarujemy im kwiaty. Ogień jest światłem, które rozprasza ciemności, jest symbolem Życia i przeciwieństwem śmierci. W niektórych rejonach wciąż składana jest ofiara z pokarmu – miodu i chleba – oraz dymu ze spalania ziołowego kadzidła. Dym świec i kadzidła jest nośnikiem, którym nasza modlitwa – dziękczynienie czy wyrażanie żalu i smutku – kierowana jest do Nieba.
Ważne są odwiedziny grobów naszych przodków i pamięć o tych, którzy odeszli. Jeśli masz więc możliwość odwiedzenia grobów rodziny w tym czasie, zrób to, w końcu żyjesz dzięki nim i należysz do ich dziedzictwa.
Zobacz także:
- O tym, jak dusze wędrują po naszym świecie – książka Wędrówka dusz
- O przywoływaniu dusz dzieci – książka Dziecięce dusze
(1 głosów, średnia: 4,00 z 5)
Loading...